روزها فکر من این است و همه شب سخنم

                                                      که چرا غافل از احوال خویشتنم

چند عقل باختم به غیر و دل بستم به خیال

هر بار جلوه نمودی و نظاره منم

آخ که چه اندوخته ام به هوشیاری و فکر

همه شب ساقی تویی و میخواره منم

هر روز صد بار عاشقم و هر شب نادم

چیست تو را منظور که بیچاره منم

من و این حال خراب و بد مستی

ندانم کجاست مرا منزل و آواره منم

غواصی تو از عهده ما بر نیاید

رخصت ، به مستی پی برمت ، واله منم

از کجا آمده ام ، آمدنم بهر چه بود

                                         به کجا میبردم که نماید وطنم