عیاری رسم آزادگان است . آنان که سر سپرده مال نیستند. آنان که می بخشند و دیگران را بهره مند می سازند . آنان که پیوسته در فکر دیگرانند.

آنان که سرسپرده خلق خدا نیستند . آنان که بیهوده تحسین خلق نکنند و به ستایش صاحب قدرت نپردازند.

آنان که سر سپرده خویش نیستند. آنانی که حق را از باطل تمیز داشته و حق را بیان می کنند.

آنان که سر سپرده نفس نیستند . آنانی که سر به زیر برف فرو نمی برند.

آنان که با خدا بر سر حق معامله نمی کنند. و تن به عافیت محافظه کاری نمی سپارند.

افسوس و دریغ از جماعتی که با خدا بر سر حقیقت معامله و محاسبه می کنند . آنان که به نیت رفع تکلیف نماز می خوانند و از روی ترس خمس می دهند و از برای ... .

افسوس که هنر خدایی کردن را فراموش کردند. و قطره حقیقت درونشان کدر شده است. و میلی برای پیوستن به دریا ندارند. و خدا پرده ای ضخیم بر دلهایشان نهاده که حسابشان از عیاران و سرسپردگان به حقیقت جداست.

بنشین به یادم شبی         تر کن از این می لبی

                                     که یاد یاران خوش است.

یاد آور این خسته را            این مرغ پر بسته را

                                      یاد بهاران خوش است.

مرغی که زد ناله ها در قفس هم نفس          عمری زد از خون دل نقش گل بر قفس .

داد داد عارف با داغ دل زاد           دای ای دل              عارف با داغ دل زاد .

ای بلبلان چون در این چمن          وقت گل رسد زین پاییز یاد آرید.

چون بر دمت آن بهار خوش           در کنار گل از ما نیز یاد آرید .

داد داد عارف با داغ دل زاد           دای ای دل              عارف با داغ دل زاد .

عارف اگر در عشق گل جان خسته بر باد داد

                                                         بر بلبلان درس عاشقی خوش در این چمن یاد داد

گر بایدت دوران گل ای یار ای یار

                                          پروا مکن چون به جان رسد از خود آزار