چند ماهی هست که از سیل پاکستان می گذره ولی هنوزم اوضاع خوب نیست. دفعه پیش نوشتم که به خدا سیل مثل زلزله نیست. سیل روح آدم رو می کشه. آدمها رو زنده زنده می کشه.

بیایید یکم با هم خیال پردازی کنیم.

کی میدونه وقتی که قرار بود سیل بیاد چند تا زن و شوهر جوان منتظر تولد اولین بچشون بودند؟.

چند تا مرد و زن منتظر این بودند که با اولین پول حاصل از برداشت محصول برن سر خونه و زندگیشون؟

سیل کادوی تولد چند تا بچه رو با خودش برد؟

پس انداز چند نفر خیس شد؟

زمین و دام چند نفر نابود شد؟

کی میدونه الان چند نفر مجبورند تن فروشی کنند تا یکم بیشتر غذا برای بچشون فراهم کنند؟

کی تجربه همه چیز از دست دادن رو داره؟

بخدا اگه بتونی یه شب بیرون خونت تو خیابون بخوابی

بخدا اگه بتونی نابودی هر چیزی رو که داری تحمل کنی .

اینجا کی هست که تجربه خواستن مرگ رو از خدا داشته باشه ؟

می پرسی چرا ؟

واسه اینکه نمیدونی

اون طرف مرز آدمهایی هستن که خیلی ها حتی اگه به زبون نیارن ولی در برابر پیشنهاد مرگ مقاومت نمی کنن

این طرف مرز هم آدمهایی هستن که مرگ همدیگرو می خوان

وقتی یک نفر از تو کمک می خواد تو به اون بدهکار میشی

پس لطفا اگه میفهمی چی می گم کمک کن

حالا موبایلت رو یه سال دیر تر عوض کن

می دونم سخته ولی اون پلووری که تو ویترین دیدی رو فعلا نخر. زمستون نزدیکه ها

حالا حساب بانکیت یه کمی کمتر تپل باشه مهم نیست.

خدا واسه آدم نیاره محتاج معاش بشه. اگه شد تو به اون بدهکاری. چون در شرایط نا برابر داری امرار معاش می کنی.

خواهش می کنم امروز که خواستی بری سر کار  یه کوچولو درنگ کن و یه سری به بانک بزن. همون بانکی که مردم واسه خریدن و تلمبار کردن دلار جلوش صف می کشن.

بانک ملی باشه بهتره . چون می تونی به حسابهای زیر اندکی معرفت واریز کنی:

شماره حساب 1123 به نام کمیته امداد امام خمینی(ره) نزد شعبه کمیته امداد امام خمینی(ره) (کد 526)،

شماره حساب های 99999 و 0199999999003 به نام جمعیت هلال احمر نزد شعبه مرکزی(کد 60)

شماره حساب 0107000073002 به نام سفارت پاکستان نزد شعبه نوشیروان (کد 811)