همه ما کشور سوییس را با ساعت و بانک و مردمان قانون مدار و البته مدینه فاضله می شناسیم. و می دانیم که یک کشور کوچک است با تاریخ نه چندان ریشه دار و مستقل.

در قیاس انسانی ، سوییس را یک پسر مو شانه کرده ، مرتب و پاستوریزه می توان تصور کرد که با ادب حرف می زنه و تا حالا توی عمرش (خدایی نکرده) دعوا هم نکرده است.

با این اوصاف این کشور کوچیک مامانی هم مثل تمام ملت های دنیا برای خودش افتخاراتی دارد.

موضوع بر می گردد به چند سده قبل زمانی که امپراتوری اتریش بر قسمت اعظمی از جمله سوییس سیطره داشت. در پی جنبش های استقلال طلبانه کشورها سوییسی ها هم قد علم کرده بودند تا به استقلال برسند. امپراتوری نیز یک لشگر مجهز برای سرکوب جنبش های مردمی و چریکی فرستاد. این لشگر می بایست از منطقه ای به نام سام باخ عبور می کرد تا بتواند خود را به مرکز استقرار چریک های مردمی برساند. در این منطقه پلی نیز به همین نام وجود داشت. مردم این منطقه برای تاخیر در حرکت لشگر و ایجاد فرصت برای گروه های چریکی با هم عهد می کنند که راه پل را ببندند و هر یک چندین سرنیزه از سربازان اتریشی را در سینه خود جای دهند. و آنها با تجمع در پل و با استفاده از تجهیزات ابتدایی این چنین کردند و با تمام وجود در مقابل لشگر مهاجم ایستادگی نموده و در پیشروی آنها تاخیر صورت دادند.