در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد              عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت           عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عقل می خواست کزآن شعله چراغ افروزد           برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز               دست غیب آمد و بر سینه نا محرم زد

جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت              دست در آن حلقه زلف خم اندر خم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند             دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

حافظ آنروز طربنامه عشق تو نوشت                  که قلم بر سر اسباب دل خرم زد